آینه‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آینه/کردَن/

مصدر فعل متعدی

آینه‌کردن (گفتگو)‎ (مجاز)‎

1. در معرض دید قرار دادن.

   این کثافتی که به اسم خربزه اینجا آینه کرده‌ای. «جمال‌زاده»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن