آیین‌آوردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آیین/آوردَن/

مصدر فعل متعدی

آیین‌آوردن(قدیم)‎

1. برقرار کردن رسم؛ مرسوم کردن.

   شراب خوردن و بزم نهادن آیین آورد. «خیام»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن