ئیه

فارسی

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /ئیه/

اسم

ئیه

1. منسوب به ئی، بوی چیزی، رایحه چیزی را استشمام کردن.
2. (استعاره): وقوع حادثه‌ای را معمولا خطرناک، توسط حس ششم در آینده‌ای نزدیک حس نمودن.

واژه‌های مشتق شده

• تقیه
• زعفرانیه