ابتری

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَبتَری/

حاصل مصدر

ابتری (قدیم)‎

1. ابتر بودن، نقصان؛ ناتمامی.

   آن بلیس از ننگ و عار کمتری/ خویشتن افگند در صد ابتری.‌«مولوی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن