ابدال

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَبدال/

اسم

ابدال

1. بدل‌ها، جانشین‌ها. عوض و بدل کردن.
2. (تصوف): عده معیّنی از مردان خدا که جهان هیچگاه از وجود آنان خالی نیست و جهان به وجود آنها برپاست؛ نیک مردان، صالحان، هفت‌مردان.

اسم مصدر

اِبدال

1. تبدیل کردن چیزی به چیز دیگر، یا عوض کردن چیزی با چیز دیگر؛ تغییر؛ تبدیل.
2. (زبان‌شناسی): قرار دادن حرفی به جای حرفی دیگر برای دفع ثقل و سنگینی.
3. (تجوید): یکی از اقسام نه گانه وقف مستعمل چون تبدیل ة به ه در رحمه و رحمة.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/فرهنگ لغت معین