ابرنواختر

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَبَر/نو/اَختر/

اسم مرکب

ابرنواختر (نجوم)‎

1. حالت و وضعیت جسم آسمانی بسیار درخشان و کم عمر که مقدار زیادی انرژی از خود ساطع می‌کند. سوپرنوا.
2. حوزه: [نجوم‌ رصدی و آشکارسازها]: آخرین مرحلۀ تحول ستاره‌ای با جِرمی بیش از هشت برابر جِرم خورشید که با انفجار و افزایش شدید روشنایی همراه است.

---

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: supernova

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن

«اَبَرنواختر» هم‌ارزِ «supernova»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر یازدهم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۳-۴۵-۶۱۴۳-۶۰۰-۹۷۸