ابریق‌دار

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِبریق/دار/

صفت

ابریق‌دار (قدیم)‎

1. آنکه ابریق را در دست می‌گیرد و آب به دست کسی می‌ریزد.

   ابریق دار ... طشت برداشت و برفت. «عبدالرحمان‌جامی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن