ابر‌کلاله‌ای

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَبرِ/کُلاله‌ای/

اسم مرکب

ابرکلاله‌ای (علوم‌زمین)‎

1. ابری بسیار مرتفع و پراکنده که در آسمان ظاهری پَر مانند دارد. ابر‌سیروس

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن