فارسی

ویرایش

گونه‌های دیگر نوشتاری

ویرایش

ریشه لغت

ویرایش
  • فارسی

آوایش

ویرایش
  • /اَبلَق/

ابلق

  1. دو رنگ بویژه سیاه و سفید. پیس، پیسه. مجازاً روزگار، زمانه. ابلک هم گویند.
  2. (گیاهی): ویژگی گیاهی که بخشی از هر یک از برگ‌های آن سفید و بخش دیگر آن سبز است.
  3. (قدیم): اسب، اعم از اینکه دو رنگ و سیاه و سفید باشد یا نباشد.
  4. (قدیم): پَر سیاه و سفیدی که پهلوانان و عیّاران و جوانان به گوشه کلاه خود می‌زدند.

واژه‌های مشتق شده

ویرایش

برگردان‌ها

ویرایش
ترجمه

منابع

ویرایش
  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین