ابوریحان

فارسی

ریشه لغت

• ایرانی

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ ابوریحان بیرونی دارد

آوایش

• /اَبو/رَیحان/

اسم مرکب

ابوریحان

1. نام یا لقب یکی از دانشمندان مشهور ایرانی از سده ۳۶۲ تا ۴۴۲ هجری قمری، معروف به ابوریحان محمدبن بیرونی.

   ابوریحان ممکن است در زبان معیار باستان به سه بخش یا کلمه اَبو - رَی - حان قابل تجزیه باشد؛ که مفهوم کلی آن شجاعت و دلیری در مقابل بی‌منطقی بوده است.

منابع

• فرهنگ شمس