ابوقراضه

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَبو/قُراضه/

اسم مرکب

ابوقراضه (گفتگو)‎ (طنز)‎ (مجاز)‎

1. ابزار و وسایل بسیار فرسوده بویژه دوچرخه، موتورسیکلت یا اتومبیل از مُد افتاده.‌ ابوطیاره.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن