ابولی

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَبؤلِی/

اسم

ابولی

1. (عامیانه): خطابی به شخص نامعیّن، فلانی، یارو. ابلی.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن