اتاوت

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِتاوَت/

اسم

اتاوت (قدیم)‎

1. باج و خراج، مالیات. اتاوه.

   پنجاه هزار دینار برسبیل اتاوت ملتزم شد که هر سال به خزانه می‌رسانَد. «جرفادقانی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن