اتاوه

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِتاوَه/

اسم

اتاوه (قدیم)‎

1. خراج، مال دیوان. رشوه. اتاوة، اتاوت.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین