فارسی

ویرایش

ریشه لغت

ویرایش
  • عربی

آوایش

ویرایش
  • /اِتراک/

اتراک

  1. جمعِ تُرک، ترکان.
    مَلِک دینار به جانب کرمان رفت و اتراک‌ غزّی به هر کجا مانده بود، بدو متصل شدند. «جوینی»

منابع

ویرایش
  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین