اتقان

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِتقان/

اسم مصدر

اتقان (قدیم)‎

1. استحکام و استواری. محکم کردن، استوار کردن.

   به اتقانی تمام، قدم در کار نهی. «نصرالله منشی»

کهن‌واژه

1. اِتقان ممکن است در زبان معیار باستان به صورت اَت - قان تلفظ شده باشد؛ که به معنی گوشت و خون یا گوشت خو‌ن‌آلود بوده است.

منابع

• فرهنگ بزرگ‌ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس