اتوریته

فارسی

ریشه لغت

• فرانسوی

آوایش

• /اُتُریتِه/

اسم مصدر

اتوریته

1. توانایی به کارگیری قدرت یا نفوذ مادی یا معنوی در امری. فرد‌ممتاز.

صفت

1. قدرت و نفوذ مادی یا معنوی، اقتدار.

کهن‌واژه

1. اُتوریته ممکن است در زبان معیار باستان به صورت اُتور - اِیته قابل تجزیه باشد، که مفهوم کلی از آن نشستن در مجلسی بشکل قاطع و مستبد است. «ایته» در این اصلاح به معنی تیز و بُرنده است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس