اتو کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اُتو/کردَن/

مصدر فعل متعدی

اتو‌کردن

1. چین و چروک‌ پارچه، لباس، و مانند آنها را بوسیله اتو صاف کردن.

   داشت چیزی را اتو میکرد. «گلشیری»

مترادف‌ها

• اتو، اتو بخار، اتو زدن، اتو کشیدن، اتو داشتن، اتو گرفتن، اتو استاپ

منابع

• فرهنگ بزرگ‌ سخن