اثر‌انگشت

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَثَر/اَنگُشت/

اسم مرکب

اثرانگشت

1. نقشِ سر انگشت دست انسان که بر چیزی یا جایی باقی می‌ماند.
2. حوزه: [شیمی، علوم نظامی]: [شیمی] شاهدی برای وجود یا هویت ماده‌ای که به روش طیف‌نمایی به دست می‌آید
3. [علوم نظامی] خطوط و شیارهای خاص انگشتان دست یا پا که در هنگام لمس ‏کردن اشیا روی آنها باقی می‏ماند و در افراد تفاوت دارد.

---

ترجمه
انگلیسی: fingerprint

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن

«اثر انگشت» هم‌ارزِ «fingerprint»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی، دفتر اول، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی