اجارت‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِجارَت/کردَن/

مصدر فعل متعدی

اجارت‌کردن (قدیم)‎

1. اجاره.

   کسی طعامی اجارت کند تا دکانی بیاراید. «امام محمد غزالی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن