اجاره نشین

(~. نِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

صفت فاعلی

آن که در محل اجاره‌ای زندگی می‌کند، مستأجر. اجازه (اِ زِ)

ریشه‌شناسی

• عربی#اجازة

مصدر متعدی

1. رخصت دادن، رخصت.

اسم

1. گواهی صلاحیت دادن فتوی به کسی از طرف یک عالِم.

منابع

• فرهنگ لغت معین