اجازت

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِجازَت/

اسم مصدر

اجازت (قدیم)‎

1. اجازه. اجازه نامه، تأییدیه.

   اگر اجازت باشد، خوب است چند دقیقه به ما راحتی بدهید. «جمال‌زاده»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن