اجر‌بردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَجر/بُردَن/

مصدر فعل لازم

اجر‌بردن

1. پاداش نیک یافتن.

   کِلک مشکین تو روزی ز ما یاد کند/ ببَرَد اجر دو صد بنده که آزاد کند. «حافظ»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن