فارسی ویرایش

ریشه لغت ویرایش

  • ایرانی

آوایش ویرایش

  • /اَحِب/با/

  اسم ویرایش

احبا

  1. دوستان، دوستداران، قبیله ویژه‌ای که باید به اعضایش محبت نمود، تلویحا اهل‌بیت.
    (حافظ): درویش مکن ناله ز شمشیر اَحِبّا.....کین طایفه از کشته ستانند غرامت

منابع ویرایش