احتراز‌داشتن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِحتِراز/داشتَن/

مصدر فعل لازم

احتراز‌داشتن

1. احتراز کردن.

   مردم در پی نیک‌نامی هستند و از بدنامی و ننگ احتراز دارند. «جمال‌زاده»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن