احتراقی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِحتراقی/

صفت نسبی

احتراقی

1. منسوب به احتراق؛ ویژگی آنچه با عمل سوختن کار می‌کند.

   موتور احتراقی، موتورالات بخاری و احتراقی. «جعفر شهری»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن