احترام‌گذاردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِحترام/گُذاردَن/

مصدر فعل لازم

احترام‌گذاردن

1. احترام گذاشتن.

   به او احترام گذارده بقدر توانایی مالی مقرری ماهیانه‌ای برای او داشته باشد. «جعفر شهری»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن