احتفاظ

(اِ تِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر متعدی

1. نگاه داشتن، حفظ کردن.

مصدر لازم

1. خویشتن داری کردن.

منابع

• فرهنگ لغت معین