احتواء

(اِ تِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر متعدی

1. گرد کردن، فراگرفتن از هر سوی.
2. حاوی بودن، دربرداشتن.

منابع

• فرهنگ لغت معین