اختر پی‌افکندن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَختر/پَی‌افکندن/

اسم مرکب

اخترپی‌افکندن (قدیم)‎ (مجاز)‎

1. فال زدن، تفأل کردن.

   چو آن پوست بر نیزه بردید کَی/ به نیکی یکی اختر افکند پی. «فردوسی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سحن