اخطاری

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِخطاری/

صفت نسبی

اخطاری (ورزش)‎

1. ویژگی کسی که به او اخطار شده است، هشدار داده شده.

   بازیکن اخطاری.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن