اخطار کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِخطار/کردن/

مصدر فعل متعدی

اخطارکردن

1. اخطار.

   فردا صبح به نانواها اخطار می‌کنم که ... تدارک خود را ببینند. «حمدالله مستوفی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن