اخلاص‌مند

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِخلاص/مَند/

صفت

اخلاص‌مند (منسوخ)‎ (احترام‌آمیز)‎

1. دارای ارادت و دوستی بی‌آلایش، اخلاص‌کیش. اخلاص‌مندی.

   این نیازمند با وفا و این اخلاص‌مند با صدق و صفا. «جمال‌زاده»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن