اخلاص‌مندی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِخلاص/مَندی/

حاصل‌مصدر

اخلاص‌مندی

1. دوستی بی‌آلایش، ارادت خالصانه. اخلاص‌مند.

   عده‌ای از زنان و مردان از سر اخلاص‌مندی، خدمتش را به عهده می‌شناختند. «جمال‌زاده»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن