اخ کردن

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /اَخ/کردَن/

مصدر فعل متعدی

اَخ‌کردن (کودکانه)‎

1. بیرون انداختن و‌ تُف کردن چیزی که در دهان است و نباید بلعیده شود.
2. (مجاز): دادن چیزی از روی بی‌میلی و اجبار.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین.