ادایی

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَدایی/

صفت نسبی

ادایی

1. منسوب به ادا؛ دارای ناز و عشوه. دختر ادایی.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن