ادا و اصولی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَدا/اصولی/

صفت نسبی

اداواصولی (گفتگو)‎

1. منسوب به ادا و اصول، ادا و اطواری.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن