ادا کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَدا/کردن/

مصدر فعل متعدی

اداکردن

1. ادا.

   پهلوان ... این کلمات را ... سوزناک ادا می‌کرد. «محمد قاضی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن