ادب درس

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَدبِ/دَرس/

اسم مرکب

ادب‌درس (قدیم)‎

1. آنچه از راه آموزش بدست می‌آید. مقابل ادب نفس.

   به یک‌ پشیز نیرزَد چون فضل و ادب نفْس و ادب درس ندارد. «بیهقی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن