ادب دوستی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَدب/دوستی/

حاصل مصدر

ادب‌دوستی

1. دوست داشتن ادب و فرهنگ.

   هر دو ذوق و ادب دوستی خود را از پدر خود به ارث برده بود. «اسلامی ندوشن»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن