اذا

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَذا/

اسم مصدر

اذا (قدیم)‎

1. اذیت. آزار.

   دفع اذای قاصدان را هیچ سلاح جز دعا و اخلاص با او نبود. «وراوینی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن