اذن دادن

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِذن/دادَن/

مصدر فعل لازم

اذن‌دادن

1. اجازه دادن، رخصت دادن. جایز شمردن. مرخص کردن.

   اگر اذن بدهید، در ایران کارخانه بسازیم. «طالبوف»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین