ارادتمندی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِرادتمندی/

حاصل مصدر

ارادتمندی

1. ارادت.

   لازم باشد شرف‌یاب شوم و تبلیغ عرض ارادتمندی خود را بکنم. «طالبوف»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن