ارادت

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِرادَت/

اسم مصدر

ارادت

1. علاقه و محبت توأم با احترام. دوستی از روی اخلاص و بی‌ریایی.
2. (قدیم): خواست، قصد، میل.
3. (تصوف): توجه عمیق سالک به پیر و مراد.
4. در فارسی علاقه مندی، سرسپردگی مرید به مرشد.

واژه‌های مشتق شده

• ارادتمند، ارادتمندانه، ارادت‌کیش، ارادت داشتن، ارادت آوردن، ارادت ورزیدن، ارادت پیدا کردن

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین