ارادت پیدا کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِرادت/پیدا/کردن/

اسم مرکب

ارادت‌پیداکردن

1. ارادت پیدا کردن به کسی: به او علاقمند شدن و نسبت به او محبت صمیمانه پیدا کردن.

   با آنکه مادرم آنها را ندیده بود، از طریق شینده‌ها ارادت پیدا کرد. «اسلامی ندوشن»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن