ارادت ورزیدن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِرادت/وَرزیدن/

مصدر فعل لازم

ارادت‌ورزیدن

1. محبت کردن و نشان دادن دوستی.

   گروهی از اهل ذوق نسبت به او ارادت ورزیدند. «محمدعلی فروغی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن