اراقت

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِراقَت/

اسم مصدر

اراقت (قدیم)‎

1. ریختن آب یا مایعات.‌ شاشیدن. اراقة.

   آتش آن هوس به اندک اراقتِ آبی اطفا پذیرد. «جوینی»

واژه‌های مشتق شده

• اراقت دم، اراقت آبرو

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین