اراقت دم

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِراقت/دَم/

اسم مرکب

اراقت‌دم (قدیم)‎

1. خون کسی را ریختن، و به مجاز، کُشتن.

   اطفای آن، جز به اراقت دِمای رقاب، ممکن نشد. «جوینی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن