ارانی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَرّانی/

صفت نسبی

ارانی

1. منسوب به اران؛ ناحیه‌ای در قفقاز. اهل ایران.

   زکس یاد این گنج بر دل میار/ جز از شاه ارانی شهریار. «اسدی توسی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن