ارتجالاً

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِرتِجالَن/

قید

ارتجالاً

1. ارتجال. به ارتجال. به بدیهه، بی‌درنگ.

   نباید چنین پنداشت که آنکس که ارتجالاً سخنوری می‌کند، بی‌رویه و فکر نکرده سخن می‌گوید. «محمدعلی فروغی»

کهن‌واژه

1. ارتجالاً ممکن است در زبان معیار باستان به صورت اَرتَجالَن صرف می‌شده است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین